Carolien (55) worstelt al 15 jaar met overgangsklachten

Carolien (55) is al sinds haar 40e in de overgang. Ze had op dat moment twee jonge kinderen thuis, werkte part-time als zorgverlener in een verzorgingstehuis en was echt nog niet bezig met de menopauze.

Wanneer kreeg jij last van de overgang?

“Het begon misschien in 2007 toen ik net 40 was geworden. Toen begon ik zo hevig te bloeden dat ik maar weer aan de pil ging. Voor anticonceptie was het niet nodig want mijn partner heeft zich laten steriliseren. Met de pil ging het een paar jaar goed, maar in 2010 ging het helemaal mis. Ik begon weer zo hevig te bloeden en daar was ik helemaal klaar mee. Het leek wel gewoon niet op te houden. Zelfs met dik maandverband en tampons tegelijk lekte ik binnen 15 minuten door. Dus na veel wikken en wegen heb ik in 2012 maar een hormoonspiraaltje genomen, want dat zou moeten helpen om het bloeden te verminderen.”

Heb je last van overgangsklachten (gehad) en welke klachten?

“Naast het bloeden, heb ik sinds twee jaar ook last van nachtzweten en opvliegers. Ik ben ook wat dikker geworden, dus ik moet eigenlijk wat meer gaan bewegen. Ik word stijver, strammer, en mijn handen beginnen op te spelen. Door de overgang ben ik ook wat trager geworden. Ik vind zelf dat ik niet zoveel last heb en hoor van collega's dat de opvliegers vanuit hun tenen omhoog kruipen, maar zo is het niet voor mij. Het nachtzweten is voor mij heftig. Ik drijf echt mijn bed af en toe uit. Ik heb het dan zo warm dat ik de dekens tussen m’n benen doe, omdat die aan de bovenkant tenminste koud zijn en dan koel ik een beetje af.”

'Ik ben vergeetachtig en mijn humeur is niet meer wat het was"

“En mentaal…daar merk ik wel verschil. Ik ben vergeetachtig geworden en mijn humeur is ook niet meer wat het was. Ik zit ook af en toe in een emotionele rollercoaster, wat mijn partner soms best lastig vindt om mee om te gaan. Dat maakt het dan nog ingewikkelder. Ik ben al 37 jaar met hem samen en ik ben door de overgang wel veranderd. Ik kan wel eens kortaf en snauwerig reageren terwijl ik het eigenlijk niet zo bedoel. Het is lastig voor mij om dat te veranderen.”

Heb je ondersteuning gezocht bij de huisarts of gynaecoloog?

“Omdat ik heel hevig bloedde, ben ik in 2007 voor het eerst naar de huisarts gegaan en hij adviseerde de pil. Vervolgens ben ik in 2012 teruggegaan naar de huisarts en toen werd ik doorgestuurd naar de gynaecoloog. Ik heb op advies een spiraaltje laten plaatsen, want dat zou het hevig bloeden moeten verbeteren. Helaas was dit ook geen oplossing. Om de week werd ik ongesteld en dit duurde acht lange maanden voordat ik dacht, ‘hier ben ik ook klaar mee’. Toen is het spiraaltje er weer uitgehaald en ben ik weer terug naar de pil gegaan. Ik kreeg veel hoofdpijn als bijwerking en ben uiteindelijk hiermee ook gestopt. Dus ja, dan maar hevig bloeden en elk kwartier of half uur op de wc zitten om me te verschonen.”

Hebben deze overgangsklachten invloed gehad op je dagelijkse leven?

“Ja absoluut. Ik durfde na een tijdje echt mijn huis niet meer uit als ik ongesteld was. Zelfs niet naar mijn werk omdat ik regelmatige doorlekte en voor mijn werk witte werkbroeken moest dragen. Niet ideaal. Omdat de gynaecoloog zei dat ik maar moest afwachten en er niets was wat er gedaan kon worden om het hevige bloeden te stoppen, moest ik de grootste tampons en het dikste maandverband dat er was gebruiken. Ik gruwelde gewoon van mezelf en verloor het vertrouwen in mijn eigen lichaam. Elk half uur moest ik verschonen en dat beperkte mij heel erg in mijn bewegingsvrijheid maar ook mijn zelfvertrouwen zakte naar een dieptepunt.”

Heb je het hier op de werkvloer over kunnen hebben?

“Ik heb het er op werk wel met mijn collega's over gehad. Ik heb collega's die net 45 zijn en die dan zeggen: ‘Goh, ik ben zo blij dat ik er vanaf ben’. Ik ben tien jaar ouder en vijftien jaar verder en zit er nog steeds mee. Het is gelukkig geen taboe, de overgang, want we moeten er allemaal doorheen en omdat ik in de zorg werk zijn we daar ook heel open over. Maar zij kunnen mijn zorgen alleen aanhoren, niet wegnemen. Ik heb ook zorgen over baarmoederhalskanker omdat ik zo lang in de overgang zit. Dat spookt wel eens door mijn hoofd. Ik ga binnenkort weer naar mijn huisarts voor een uitstrijkje om in ieder geval die zorgen weg te nemen.”

Was er iets dat uiteindelijk geholpen heeft?

“Er heeft uiteindelijk niets geholpen. Mijn huisarts en gynaecoloog hebben mij niet echt goed kunnen helpen. Die zeiden na een tijdje dat het hevige bloeden bij mijn overgangsklachten hoorden en ik er mee moest leven. In 2020 was ik er zo ontzettend klaar mee dat ik toch maar weer naar de gynaecoloog ben gegaan. Ik wilde dat alles onderzocht zou worden om te zien of er toch niet stiekem iets fout zat. Mijn vorige gynaecoloog die het spiraaltje had geplaatst, had gezegd dat alles er gewoon goed uit zag. Ik hoopte dat ik een vleesboom zou hebben, want als die groot is kan je je baarmoeder laten verwijderen, maar alles zag er goed uit.

“De haven is in zicht, maar wanneer de boot aanmeert weet ik niet.”

Deze gynaecoloog zei na het onderzoek dat ik zo weinig eicellen hebt, dat het bijna klaar zou moeten zijn. ‘De haven is in zicht, maar wanneer de boot aanmeert weet ik niet.’ Ik heb nog een keer telefonisch contact met hem gehad dat ik al drie maanden niet meer ongesteld was geweest, maar prompt werd ik twee dagen na dat gesprek natuurlijk ongesteld. Het is nu ondertussen twee jaar later, en sinds maart van dit jaar ben ik niet meer ongesteld geweest. Ik durf nog niet te hopen dat dat de laatste keer is, want ik heb eerder zo’n lange pauze gehad, maar voor nu lijkt het de laatste keer te zijn geweest.”

Zijn er dingen waarvan je had gewild dat je ze anders had gedaan?

“Het liefst had ik mijn baarmoeder laten verwijderen maar ik wist niet dat dat kon. Ik dacht dat dat alleen mocht als je zwaarwegende medische redenen had. Niemand heeft mij dit als keuze gegeven en ik heb eigenlijk gewoon afgewacht. Ik had niet alles moeten uitstellen. Toen ik besloot naar de huisarts te gaan, duurde het alsnog een half jaar voordat ik ook werkelijk een afspraak maakte bij de huisarts. Ik dacht vaak dat het vanzelf wel weer over zou gaan en dat het allemaal niet zo erg was. Ik denk daar nu wel anders over.

“Wacht niet het keerpunt af dat je er helemaal klaar mee bent”

Mijn tip voor andere mensen is dan ook om eerder naar de huisarts en gynaecoloog te gaan. Er schijnen ook overgangsconsulenten te zijn en hormoontherapie, maar of die helpen weet ik niet. Vraag echt eerder om hulp! Als je mazzel hebt dan heb je een goede huisarts die je meteen doorstuurt. En als alles dan goed is, is het goed en dan weet je dat. En als het niet goed is kan je daar meteen iets aan laten doen. Dus ga op tijd en trek aan de bel. Wacht niet het keerpunt af dat je er helemaal klaar mee bent. Dat is niet nodig.”

Noot redactie: Helaas worden overgangsklachten niet altijd herkend en is het vaak nog een taboe. Heb je veel last van klachten? Weet dat je er iets aan kan doen. Leefstijlaanpassingen en hormoonsuppletie kan een oplossing zijn. Bespreek dit met je (huis) arts of raadpleeg bijvoorbeeld een verpleegkundig overgangsconsulente.

*Volledige naam bij de redactie bekend.