Lynn, Thalissa en Nicolette hebben vaginisme: 'Laat maar zitten, hij doet het toch niet. Ik kan er mee plassen en that’s it.'
Een vaginistische reactie is te vergelijken met de eerste keer seks. Het verschil zit hem erin dat seks -als het goed is- steeds leuker wordt naarmate je het vaker doet. Dit geldt alleen niet voor meisjes met vaginisme. Zij ervaren (bijna) altijd spanning. Het lastige aan vaginisme is dat de spanning die wordt ervaren per vrouw verschillend is. Vaginisme heb je in allerlei soorten en maten. Om toch een beetje een voorstelling te kunnen maken wat deze aandoening inhoudt, vroegen wij Lynn, Thalissa en Nicolette wat vaginisme voor hun betekent.
Hoe beschrijf je de relatie met jou en je vagina?
L: ‘De relatie met mijn vagina is goed, ik kan zelfs zeggen dat ik hem mooi vind. Maar voordat ik bij de seksuoloog terecht kwam, had ik er nog nooit naar gekeken. Ik dacht altijd “Laat maar zitten, hij doet het toch niet. Ik kan er mee plassen en that’s it.” Ik heb mijn vagina overigens we altijd geschoren, maar ik had nooit in de spiegel gekeken om te kijken hoe hij eruit ziet.’
T: ‘De relatie met mijn vagina is helemaal goed. Ik ben er altijd wel nieuwsgierig naar geweest en heb geen probleem om er naar te kijken. Als er een bultje is dan ben ik er als de kippen bij.’
N: ‘Het is de vagina en ik. Mijn vagina zie ik als een los onderdeel dat eigenlijk niet bij mijn lichaam past. Toen ik van mijn seksuoloog een spiegeltje voor mijn vagina moest houden en hem met mijn vingers open moest houden, vond ik dat echt onsmakelijk.. ’
Vaginisme kan ontstaan door een traumatische ervaring, is dat bij jullie het geval?
L: ‘Traumatisch wil ik het niet noemen, maar het is bij mij wel herleidbaar. Op mijn achtste ben ik met mijn vagina hard gevallen op een zwembadrand. De pijn kan ik me niet meer herinneren, maar ik bloedde wel. De huisarts heeft later geconstateerd dat ik daar ook littekenweefsel heb. De kans is groot dat ik sindsdien vaginisme heb.’
T: ‘Als klein baby’tje heb ik een verstoorde darmflora gehad. Dit hield in dat mijn uitwerpselen versteend raakten. Om de uitwerpselen mijn lichaam uit te krijgen werden overal -dus zowel in mijn mond als in mijn kont- slangen bij me naar binnen gebracht. Dit gebeurde zonder verdoving en daar heb ik kennelijk onbewust iets aan over gehouden.’
N: ‘Ik kan me lastig ontspannen en ben altijd al bang geweest voor het onbekende. Seks was in mijn hoofd iets pijnlijks. Deze gedachten ben ik gaan geloven. Wellicht dat het daar iets mee te maken heeft.’
Wanneer kwam je erachter dat je vaginisme hebt?
L: ‘Ik vind vaginisme een stom woord. Mijn vagina was nooit een aandachtspunt. Toen mijn oudere zus voor het eerst ongesteld werd en van mijn moeder een tampon aangereikt kreeg, wist ik meteen dat ik dat niet ging proberen. Een wat daarin? Hoe dan? Al voordat ik zelf ongesteld werd, had ik al besloten dat tampons niets voor mij was.’
T: ‘Vanaf kleins af aan waren al mijn “gaten” eigenlijk een obstakel. Zo vond ik pillen slikken verschrikkelijk en ook een thermometer ging er anaal niet in. Hierdoor wisten mijn moeder en ik dat er iets was, maar wat precies was ons niet helemaal helder. Jaren later, toen ik voor de eerste keer menstrueerde, werd duidelijk dat die aversie voor gaten ook voor mijn vagina gold. Een tampon was niet oké.’
N: ‘Het besef dat ik vaginisme had kwam bij mij eigenlijk pas heel laat. Ik vond mijn vagina vies en raar, maar dat dat raar was daar stond ik niet bij stil. Toen ik voor de eerste keer ongesteld werd, gebruikte ik maandverband omdat ik had bedacht dat tampons niks voor mij waren. Pas toen ik 21 was en bij de GGD een soa test wilde doen -intussen pijpte ik jongens- merkte ik dat mijn vagina echt een no go area was. Ik kreeg een wattenstaafje en moest daar flink mee roeren in mijn vagina. In de wc bij de GGD blokkeerde ik totaal. Ik gooide het wattenstaafje weg en leverde niets in.’
Wanneer heb je hulp ingeschakeld van een dokter?
L: ‘Op mijn zestiende was ik er klaar mee. Als ik ooit een relatie wilde, moest ik toch aan mezelf gaan werken. Ik maakte een afspraak bij een vrouwelijke huisarts onder het mom dat ik hoofdpijn had. Pas aan het einde van mijn bezoek plugde ik dat ik eigenlijk voor mijn vagina kwam. Omdat vaginaal onderzoek niet lukte -een tampon was geen optie, laat staan een eendenbek- werd ik doorverwezen naar de seksuoloog en later naar de bekkenbodemspecialist. Ik kreeg verschillende opdrachten; van masturberen tot een ballonnetje vaginaal inbrengen om de boel op te rekken en te leren ontspannen. Ook adviseerde mijn seksuoloog om een leuke jongen aan de haak te slaan en daar een beetje mee te experimenteren. Ik knikte braaf, maar liet de tips links liggen omdat ik het vermoeiend vond om er telkens mee bezig te zijn. Na een periode niet te zijn geweest, realiseerde ik dat ik alleen een relatie kon aangaan als ik de draad weer op zou pakken bij de seksuoloog.’
T: ‘Mijn moeder nam me mee naar een goed aangeschreven gynaecoloog in België -waar ik destijds met mijn ouders woonde. Het was een verschrikkelijke ervaring. Ik had mijn klachten van te voren aangegeven, maar eenmaal daar gaf de vrouwelijke gynaecoloog aan een uitstrijkje te willen doen. Een routine die ze bij ieder eerste bezoek van een patiënt uitvoeren. Toch stond ik versteld. De reden van mijn bezoek was de aversie tegen alles wat in mijn vagina moest?! Pas jaren later, toen ik een jaar of twintig was en een vriendje had waarmee de seks niet echt soepel liep heb ik weer een afspraak gemaakt bij een seksuoloog. Ze vroeg me een brief te schrijven aan mijn vagina. Ik ben een open boek, maar dat ging me echt wat ver. Hypnotherapie heeft me daarentegen wel enorm geholpen. Door middel van deze behandeling heb ik mijn trauma opnieuw kunnen ervaren. Dat klinkt misschien een beetje zweverig, maar ik heb echt ontzettend veel aan regressie therapie gehad. Door tegen mijn baby-ik te zeggen dat de dokters mijn leven aan het redden waren, waardoor ik mezelf de opdracht gaf me te ontspannen, lijkt het alsof ik mijn “jeugdtrauma” heb kunnen herschrijven.’
N: ‘Na het bezoekje aan de gynaecoloog werd ik gebeld door de GGD. Ze waren mijn test kwijtgeraakt. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te liegen en besloot ze te vertellen dat ik paniek kreeg van het wattenstaafje. Ze vroegen me op gesprek. Na drie sessies bij de seksuoloog van de GGD moest ik zelf op zoek gaan naar een seksuoloog. Het bleek geen match te zijn. Mijn seksuoloog werd boos op me als ik mijn huiswerk -dat bestond uit het kijken naar mijn vagina en masturberen- niet maakte en dwong me over mijn angst heen te komen door naar het poezenboek te kijken. Ook kreeg ik het advies om me in te schrijven op een betaalde datingsite om in contact te komen met jongens, zodat ik daar mee kon experimenteren. Ik begrijp dat je grenzen moet overschrijden om angsten te overwinnen, maar dit was voor mij niet de juiste manier.’
Welke voorwerpen kan je wel inbrengen en welke absoluut niet?
L: ‘Tampons zijn voor mij, zoals ik al eerder zei, geen optie. Gelukkig kan ik de pil doorslikken en ben ik bijna nooit ongesteld. Vingers en penissen zijn sinds een jaar een optie, maar alleen wanneer ik heel erg opgewonden ben en me 100% vertrouwd voel met een jongen.’
T: ‘Voor mij zijn tampons (bijna) nooit een probleem. Ik gebruik wel het kleinste formaat en een enkele keer vind ik het nog lastig om een tampon in te brengen als ik er net eentje uit heb gehaald. Ook seks en masturberen is voor mij een optie, mits ik wel ontspannen en opgewonden genoeg ben. Toch gestresst? Dan voel ik de boel down there strak worden, waardoor het sneller pijn gaat doen. Gelukkig heb ik nu een vriend die daar heel goed rekening mee houdt.’
N: ‘Een tampon inbrengen heb ik nog nooit geprobeerd. Ik durf dat niet en gebruik gewoon maandverband. Vingeren, zowel door een ander als ik zelf is als ik geil genoeg ben geen probleem. Over seks heb ik jaren gedaan, maar dat is me nu twee keer gelukt. De laatste keer had ik zelfs geen pijn. Waar dat precies aan ligt weet ik niet, maar ik ben dat volop aan het onderzoeken.’
Wat vind je het vervelendste aan je vaginisme?
L: ‘Er zijn best wel veel dingen vervelend aan vaginisme. Vaginisme voelt soms als falen. Gedachten als: ‘Waarom kan ik dit niet, ik ben toch een vrouw?!’ borrelen wel eens op als seks niet lukt. Daarnaast heeft mijn vaginisme invloed op mijn gezondheid. Ik had laatst bijvoorbeeld een schimmelinfectie, bracht een bezoek aan de drogist en kocht voor de hoofdprijs een anti-schimmel pil. Eenmaal thuis duwde ik de pil naar binnen, maar zonder succes. Ik was niet in staat om de pil ver genoeg in mijn vagina te duwen. Daarbij zijn mannen in combinatie met vaginisme ook een probleem, althans dat waren ze. Ik ben onnodig lang weggebleven van jongens, omdat ik bang was dat ze achter mijn vaginisme zouden komen. Hierdoor heb ik heel wat leuke jongens laten lopen.’
T: ‘Ik heb niet heel veel moeite met mijn vaginisme. Maar natuurlijk kan ik wel eens balen als ik de seks moet stoppen, omdat ik de pijn niet kan verdragen. Het blijft altijd een beetje onzeker of het wel of niet gaat lukken.’
N: ‘Er is niet een specifiek ding dat ik vervelend vind, maar er is wel een opmerking die ik haat: “Het komt wel goed”. Natuurlijk zijn er tal van oplossingsmogelijkheden, denk bijvoorbeeld aan: seksuologen en bekkenbodem therapeuten. Maar die oplossing geldt niet voor iedereen. Er zijn vrouwen van dertig met vaginisme zonder kinderen, vanwege het feit dat ze geen seks kunnen hebben. Daar moet ik echt niet aan denken.’
Wil je meer weten over vaginisme? Lees hier dan het informatieve artikel over wat het precies is.
Pijn bij vrijen komt heel vaak voor. En in veel gevallen is er wel iets aan te doen. Lees hier over de mogelijke oorzaken en wat je er aan kan doen.
