“heb je er bezwaar tegen, als een co-assistent het spiraaltje plaatst?” Totaal geen probleem, dat iemand extra mee kijkt in mijn gleuf..
Het is een donderdagochtend en ben al lichtelijk te laat voor mijn bootcampklasje, als ik mij naar beneden haast. Met een ruk trek ik aan mijn fiets. Waarom lukt het niet? Is dit serieus? Een of andere malloot heeft zijn fiets aan de mijne vastgemaakt. Ik haat Amsterdam. Vliegensvlug kijk ik of het openbaar vervoer nog een optie is, maar al vrij snel wordt het duidelijk dat het sportlesje vandaag niet voor mij is weggelegd. Sorry, ik ga het niet redden! luidt mijn bericht in de groepsapp. Merendeel heeft het direct gelezen, maar ik krijg geen reactie. Mijn vriendinnen zijn duidelijk not amused. Uit lichtelijke frustratie haal ik zo’n veel te dure havercappuccino om de hoek. Hoelang zou het duren, voordat mijn fiets weer verlost is? In onze hoofdstad heeft iedereen toch altijd haast? Ik besluit een gokje te wagen, heb overigens pas om half twaalf weer een afspraak. Ongeveer vijftig minuten later staat er ineens een jongen naast mijn fiets. “Ja! Dat kost je een sportlesje, twee havercappuccino’s en een brownie.” Hij kijkt me verbaast aan. “Je fiets zit vast aan de mijne,” zeg ik geïrriteerd en hij schiet direct in de lach. Ineens valt het mij pas op: dit is helemaal geen lelijke man! Hij vervolgt: “Hoe maak ik het goed met je? Een biertje?” Ik ben werkelijk nog nooit zo snel op date gevraagd. “Een Cosmopolitan” antwoord ik. “Aha, je bent er zo eentje. Oké. Vanavond, negen uur?” en hij wijst naar een café achter onze fietsen. “Hoe weet ik zeker dat je komt opdagen? Op dit moment sta je namelijk al één nul achter,’’ en ik wijs naar zijn fiets. Hij lacht en overhandigt zijn rijbewijs. “Heb die echt nodig, zie je vanavond!” en hij vertrekt. Boudewijn Jan-Pieter de Bruin luidt de naam op zijn vernieuwde legitimatie. Lola de Bruin, dat klinkt zo slecht nog niet. Waar was jij al die tijd? Het is half twaalf, als ik de kamer van mijn gynaecoloog binnen stap. “Heb je er bezwaar tegen, als een co-assistent het spiraaltje plaatst?” vraagt mijn vrouwelijke arts. Nee hoor, totaal geen probleem dat er nog iemand extra mee kijkt in mijn gleuf. Een knikje was overigens mijn enige antwoord. Vervolgens komt er een jongen binnengewandeld. “Dit is Dr. de Bruin. Hij zal je nieuwe anticonceptie plaatsen. Achter het scherm kan je, je broek uitdoen.” Mijn hemel, Boudewijn.. Een iets te lange stilte in de doktersruimte wordt uiteindelijk verstoord door mijn opmerking: “Als je een poezendokter wilt worden, zal je er inderdaad nog vele zien.” Dus dan maakt de mijne ook niet meer uit, luidt de stem in mijn hoofd. Als ik later de deur uitloop, overhandig ik Boudewijn zijn rijbewijs. “Laat het drankje maar zitten.” Lopend naar mijn fiets stuur ik mijn vriendinnen een spraakmemo van mijn dokterservaring. Binnen no-time hangt mijn vriendin lachend aan de lijn: “Kom hier maar heen. Jij verdient een borrel.’’ Als ik opgehangen heb, trek ik met een ruk aan mijn fiets. Waarom lukt het niet? Not again. Are you kidding me?
Demi (28) schrijft door de ogen van haar alter ego Lola over lichaam, seks en haar ongezouten mening. Elke twee weken verschijnt haar column bij Cycle.
